ตัวกรองผลการค้นหา
ปาสาณ
หมายถึง[ปาสาน, ปาสานะ] (แบบ) น. หิน. (ป.; ส. ปาษาณ).
ปาลี
หมายถึงน. บาลี. (ป., ส. ปาลิ).
ปาวจนะ
หมายถึง[ปาวะจะนะ] (แบบ) น. ปาพจน์. (ป.).
อุปปาติกะ
หมายถึง[อุปะปาติกะ, อุบปะปาติกะ] น. ผู้เกิดผุดขึ้นโดยไม่ต้องอาศัยพ่อแม่ อาศัยอดีตกรรม ได้แก่เทวดา พรหม สัตว์นรก เปรต อสุรกาย, โอปปาติกะ ก็เรียก. (ป. อุปปาติก, โอปปาติก).
อุกกาบาต
หมายถึงน. ผีพุ่งไต้, อุกลาบาต ก็เรียก. (ป. อุกฺกาปาต; ส. อุลฺกาปาต).
ปาจนะ
หมายถึง[ปาจะ-] (แบบ) น. ประตัก. (ป.; ส. ปฺราชน).
อุปาณ,อุปาณ-
หมายถึง[อุปานะ-] ว. เปรียบเทียบ เช่น อุปาณวาจา ว่า การกล่าวเปรียบเทียบ. (ปาเลกัว).
อุกลาบาต
หมายถึง[อุกกะลาบาด] น. อุกกาบาต. (ส. อุลฺกาปาต; ป. อุกฺกาปาต).
อุปาหนา
หมายถึง[อุปาหะนา, อุบปาหะนา] น. รองเท้า. (ป.; ส. อุปานหฺ).
ปาจรีย์,ปาจารย์
หมายถึง[ปาจะรี, ปาจาน] น. อาจารย์ของอาจารย์. (ป.; ส. ปฺราจารฺย = ปฺราคต + อาจารฺย).
ปารุสกวัน
หมายถึง[ปารุดสะกะ-] น. ชื่อสวนของพระอินทร์ ๑ ใน ๔ แห่ง ได้แก่ นันทวัน ปารุสกวัน จิตรลดาวัน และมิสกวัน. (ป. ปารุสกวน).
ปาว ๆ
หมายถึงว. อาการที่พูดดัง ๆ ซ้ำ ๆ ซาก ๆ แต่ไม่มีใครสนใจฟัง เช่น ครูสอนอยู่ปาว ๆ มีคนมาตะโกนเรียกอยู่ปาว ๆ.