ตัวกรองผลการค้นหา
หัวฟัดหัวเหวี่ยง
หมายถึงว. อาการที่โกรธจัด เช่น เขาโกรธจัด เดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกไป.
หัวหลักหัวตอ
หมายถึง(สำ) น. บุคคลที่นึกว่าตนเป็นคนสำคัญแต่คนอื่นมองข้ามไป เวลาทำงานสำคัญก็ไม่ปรึกษา (มักใช้ในลักษณะแสดงความน้อยอกน้อยใจ), ผู้หลักผู้ใหญ่ที่ถูกผู้น้อยมองข้ามไป เวลาทำงานสำคัญก็ไม่ปรึกษาหารือก่อน (มักใช้ในลักษณะแสดงความน้อยอกน้อยใจ) เช่น เขาเห็นเราเป็นหัวหลักหัวตอไปได้ จะทำอะไรก็ไม่ปรึกษาหารือ.
เหน่ง
หมายถึง[เหฺน่ง] ว. มีลักษณะใสเป็นมัน (มักใช้แก่ศีรษะโล้นหรือล้าน) เช่น หัวล้านเหน่ง โกนหัวจนใสเหน่ง.
กระดาษแก้ว
หมายถึงน. กระดาษที่มีเนื้อใส.
ตาตั๊กแตน
หมายถึงว. มีลักษณะที่ใสแจ๋ว.
เหม่ง
หมายถึง[เหฺม่ง] ว. ใส, เป็นมัน.
หดหัว
หมายถึงก. ชักหัวกลับ, โดยปริยายหมายความว่า กลัวหรือหลบไม่ยอมโผล่หน้าออกไป เช่น มัวหดหัวอยู่แต่ในบ้าน.
หัวเข่า
หมายถึงน. อวัยวะตรงที่ปลายกระดูกต้นขากับหัวกระดูกแข้งต่อกัน, เข่า ก็ว่า.
หัวคันนา
หมายถึงน. ดินที่พูนขึ้นเป็นคันตามท้องนาสำหรับขังน้ำไว้, คันนา หรือ ลูกคัน ก็เรียก.
หัวจุก
หมายถึงน. ผมเด็ก ๆ ที่ขมวดเอาไว้ตรงขม่อม, จุก หรือ ผมจุก ก็เรียก.
หัวแจว
หมายถึงน. ปลายสุดของด้ามแจวตรงที่สวมหมวกแจว.
หัวมุม
หมายถึงน. จุดรวมทั้งบริเวณใกล้จุดที่เส้น ๒ เส้น แนว ๒ แนว หรือระนาบ ๒ ระนาบมาบรรจบกัน.