ตัวกรองผลการค้นหา
เทวโลก
หมายถึงน. ภูมิเป็นที่สถิตของเทวดา.
ตรีภูมิ,ไตรภูมิ
หมายถึงน. ตรีภพ. (ส. ตฺริภูมิ).
ชายทะเล
หมายถึง(ภูมิ) น. เขตระหว่างแนวนํ้าทะเลลงตํ่าสุดกับแนวน้ำทะเลขึ้นสูงสุด.
อบายภูมิ
หมายถึง[อะบายยะพูม] น. ภูมิที่เกิดอันปราศจากความเจริญ มี ๔ คือ นรก เปรตวิสัย อสุรกายภูมิ และกำเนิดดิรัจฉาน. (ป., ส. อปาย).
ยอดน้ำ
หมายถึง(ภูมิ) น. แหล่งที่เกิดของลำนํ้า, ต้นนํ้า ก็เรียก.
กามภพ
หมายถึงน. ที่เกิดของผู้ที่ยังเกี่ยวด้วยกาม, โลกเป็นที่อยู่อาศัยของผู้เสพกาม ได้แก่ อบายภูมิ ๔ (นรกภูมิ ติรัจฉานภูมิ เปรตวิสัยภูมิ อสุรกายภูมิ) มนุษยโลก ๑ และสวรรค์ ๖ ชั้น (จาตุมหาราชิกหรือจาตุมหาราชิกา ดาวดึงส์ ยามา ดุสิต นิมมานนรดี ปรนิมมิตวสวัตดี) รวมเป็น ๑๑, กามภูมิ ก็ว่า. (ป.).
มวลอากาศ
หมายถึง(ภูมิ) น. อากาศในบริเวณกว้างที่มีสมบัติคล้ายคลึงกัน โดยเฉพาะอุณหภูมิและความชื้น.
ไตรจักร
หมายถึง[-จัก] น. ภพทั้ง ๓ คือ กามภพ รูปภพ อรูปภพ, ตามไสยศาสตร์ว่า สวรรค์ มนุษยโลก บาดาล.
ไตรภูมิ
หมายถึง[-พูม] น. ภพทั้ง ๓ คือ กามภพ รูปภพ อรูปภพ, ตามไสยศาสตร์ว่า สวรรค์ มนุษยโลก บาดาล, ตรีภพ ก็ว่า.
ไล่บาลี
หมายถึงก. สอบความรู้ภาษาบาลี, โดยปริยายหมายความว่า ลองภูมิ, ไล่ภูมิ.
พรหมโลก
หมายถึง[พฺรมมะ-] น. โลกของพระพรหม; ภูมิเป็นที่สถิตของพระพรหม.
โลกุตรภูมิ
หมายถึง[โลกุดตะระ-] น. ภูมิที่พ้นจากโลก; ระดับจิตใจของพระอริยบุคคล.