ค้นเจอ 57 รายการ

นฤพาน

หมายถึง[นะรึ-] น. ความดับกิเลสและกองทุกข์. (โบ) ก. ตาย (ใช้แก่พระมหากษัตริย์) เช่น ครั้งนั้นสมเด็จพระรามาธิบดีเจ้าเสด็จนฤพาน. (พงศ. กรุงเก่า). (ส. นิรฺวาณ; ป. นิพฺพาน).

ปรินิพพาน

หมายถึง[ปะรินิบพาน] น. การดับรอบ, การดับสนิท, การดับโดยไม่เหลือ; เรียกอาการตายของพระพุทธเจ้าและพระอรหันต์. (ป.; ส. ปรินิรฺวาณ).

แผ้วพาน

หมายถึงก. รบกวน เช่น ภัยอันตรายอย่าได้แผ้วพาน.

พบพาน

หมายถึงก. ปะกัน, เจอกัน, มักใช้ในความปฏิเสธ เช่น ไม่ประสบพบพาน.

พังพาน

หมายถึงน. คองูเห่าหรืองูจงอางที่แผ่แบนออกทำท่าจะฉก, แม่เบี้ย ก็เรียก.

พานรินทร์

หมายถึง[พานะริน] (กลอน) น. พญาลิง, ลิง.

สะพานทุ่น

หมายถึงน. สะพานชั่วคราวที่ใช้ทุ่นรองไม้กระดานเป็นต้นสำหรับข้ามแม่นํ้าลำคลอง.

สะพานปลา

หมายถึงน. สะพานที่สร้างทอดยาวออกไปในนํ้า ใช้เป็นท่าเทียบเรือประมงเพื่อขนปลาเป็นต้นขึ้นจากเรือ.

สะพานเสี้ยว

หมายถึงน. สะพานที่สร้างให้ปลายโค้งเลี้ยวไปทางขวาหรือซ้าย.

หิมพานต์

หมายถึง[หิมมะ-] น. ชื่อป่าหนาวแถบเหนือของอินเดีย; ชื่อกัณฑ์ที่ ๒ แห่งเวสสันดรชาดก.

ขันน้ำพานรอง

หมายถึงน. ขันนํ้าที่มีพานรองรับ.

ตะพานช้าง

หมายถึงน. สะพานที่ทำแข็งแรงสำหรับให้ช้างข้ามในสมัยโบราณ.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ