ตัวกรองผลการค้นหา
บุคลิกทาน
หมายถึง[บุกคะลิกกะทาน] น. ทานที่ทายกให้จำเพาะตัวคน, คู่กับ สังฆทาน คือ ทานที่ให้แก่สงฆ์. (ตัดมาจาก ป. ปาฏิปุคฺคลิกทาน).
ปฏิสัมภิทา
หมายถึง(แบบ) น. ความแตกฉาน, ปัญญาอันแตกฉาน, มี ๔ อย่าง คือ อรรถปฏิสัมภิทา ธรรมปฏิสัมภิทา นิรุตติปฏิสัมภิทา ปฏิภาณปฏิสัมภิทา. (ป.).
ปัจเจกสมาทาน
หมายถึง[ปัดเจกะสะมาทาน] น. การสมาทานศีลทีละสิกขาบท เรียกว่า ปัจเจกสมาทาน, ถ้าสมาทานรวบท้าย เช่นว่า พุทฺธปญฺตฺตํ อุโปสถํ สมาทิยามิ หรือ อฏฺ สีลานิ สมาทิยามิ เรียกว่า เอกัชฌสมาทาน. (ป.).
เป็นที่,เป็นที่,เป็นที่เป็นทาง
หมายถึงว. มีที่อยู่เป็นหลักแหล่งแน่นอน เช่น เขาอยู่ไม่เป็นที่เป็นทาง; อาการที่เก็บของไว้ตามที่อย่างเป็นระเบียบ เช่น เก็บของไม่เป็นที่ เก็บของเป็นที่เป็นทาง.
มนทาทร
หมายถึง[-ทอน] ว. ไม่เอาใจใส่, ทอดธุระ. (ส.).
มฤคทายวัน
หมายถึง[มะรึกคะทายะ-, มะรึกคะทายยะ-] น. ชื่อป่าที่พระพุทธเจ้าทรงแสดงปฐมเทศนา; ป่าเป็นที่ให้อภัยแก่เนื้อ. (ป. มิคทายวน; ส. มฺฤค + ทาย + วน).
แลนทานัม
หมายถึงน. ธาตุลำดับที่ ๕๗ สัญลักษณ์ La เป็นโลหะ ลักษณะเป็นของแข็งสีขาว หลอมละลายที่ ๙๒๐°ซ. (อ. lanthanum).
โวทาน
หมายถึงน. การทำให้สะอาด; ความบริสุทธิ์. (ป.).
สกทาคามี,สกิทาคามี
หมายถึง[สะกะ-, สะกิ-] น. “ผู้มาสู่กามภพอีกครั้งหนึ่ง” เป็นชื่อพระอริยบุคคลชั้นที่ ๒ ใน ๔ ชั้น คือ พระโสดาบัน พระสกทาคามี พระอนาคามี และพระอรหันต์, บางทีก็เรียกสั้น ๆ ว่า พระสกทาคา หรือ พระสกิทาคา. (ป.; ส. สกฺฤทาคามินฺ).
สัมปทาน
หมายถึง[สำปะทาน] (กฎ) น. การที่รัฐอนุญาตให้เอกชนจัดทำบริการสาธารณะหรือจัดทำประโยชน์เกี่ยวกับทรัพยากรธรรมชาติ ภายในระยะเวลาและตามเงื่อนไขที่รัฐกำหนด เช่น สัมปทานการเดินรถประจำทาง สัมปทานทำไม้ในป่าสัมปทาน. (ป.).
สีฟันคนทา
หมายถึงดู คนทา.
สุดหนทาง
หมายถึงว. สุดทางที่จะไป เช่น สุดหนทางบกแล้ว ต่อไปก็เป็นทางน้ำ, โดยปริยายหมายความว่า ไม่มีทางอื่นให้เลือก เช่น เมื่อสุดหนทางเข้าจริง ๆ ก็เลยต้องยอมแพ้เขา.