ตัวกรองผลการค้นหา
สะเงาะสะแงะ
หมายถึงว. เปะปะอย่างคนเมา เช่น เดินสะเงาะสะแงะ พูดจาสะเงาะสะแงะ.
กะง้องกะแง้ง
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) ว. คดไปคดมา, งอไปงอมา.
งับแง
หมายถึงก. แง้ม, ปิดไม่สนิท.
แง
หมายถึงน. เรียกส่วนของหน้าตรงหว่างคิ้วว่า หน้าแง.
ตั้งแง่
หมายถึงก. ทำชั้นเชิง, ไม่ตรงไปตรงมา, คอยหาเรื่องจับผิด.
ร้องกระจองอแง
หมายถึงก. อาการที่เด็กหลาย ๆ คนร้องไห้พร้อม ๆ กัน.
เล่นแง่
หมายถึงก. หาแง่มาขัดขวางไม่ให้เป็นไปอย่างสะดวกเพื่อเอาเปรียบหรือแสดงว่าตนเหนือกว่า เช่น เล่นแง่ในทางกฎหมาย.
หน้าแง
หมายถึงน. ส่วนของหน้าตรงหว่างคิ้ว เช่น นักมวยถูกชกหน้าแง.
งอดแงด
หมายถึงว. กระเง้ากระงอด, กะบึงกะบอน.
แง่งอน
หมายถึงน. อาการที่แสร้งทำชั้นเชิงเพื่อให้ผู้อื่นเอาใจหรือให้เป็นที่พอใจตน.
แง่น
หมายถึงก. แยกเขี้ยวจะกัด (อย่างหมา).
แง่น ๆ
หมายถึงว. แสดงกิริยาโกรธอย่างหมาจะกัด.