ตัวกรองผลการค้นหา
ระเห็จ
หมายถึงก. ไปอยู่ในที่ที่ไม่สมควร เช่น ระเห็จขึ้นไปอยู่บนยอดไม้.
บันยะบันยัง
หมายถึงว. พอสัณฐานประมาณ, พอสมควร.
ดุลพินิจ
หมายถึง[ดุนละ-] น. การวินิจฉัยที่เห็นสมควร, ดุลยพินิจ ก็ใช้.
พักใหญ่
หมายถึงน. ชั่วระยะเวลานานพอสมควร.
มือเติบ
หมายถึงก. ใช้หรือจ่ายมากเกินสมควรหรือเกินจำเป็น.
ขูดเลือด,ขูดเลือดขูดเนื้อ
หมายถึงก. เรียกเอาราคาหรือดอกเบี้ยเกินสมควร.
เสียมารยาท
หมายถึงก. แสดงกิริยาที่สังคมถือว่าไม่สมควร, เสียกิริยา ก็ว่า.
เสียกิริยา
หมายถึงก. แสดงกิริยาที่สังคมถือว่าไม่สมควร, เสียมารยาท ก็ว่า.
มิดีมิร้าย
หมายถึงว. ชั่วร้าย, ไม่สมควร; อาการที่ล่วงเกินในเชิงชู้สาว.
ศาสนีย,ศาสนีย-,ศาสนีย์
หมายถึง[สาสะนียะ-, สาสะนี] ว. สมควรจะสั่งสอน. (ส.).
พอการ
หมายถึง(ปาก) ว. สมควรแก่งาน, บางทีใช้หมายความว่า มาก.
ใจเติบ
หมายถึงว. มีใจกว้างขวางเกินสมควร; มีใจอยากให้มากไว้หรือใหญ่โตไว้.