ตัวกรองผลการค้นหา
อดีตกาล,อดีตสมัย
หมายถึง[อะดีดตะกาน, -ตะสะไหฺม] น. เวลาที่ล่วงแล้ว.
ขวย
หมายถึงก. กระดาก, อาย, เช่น แก้ขวย ขวยใจ.
เย้ย
หมายถึงก. พูดหรือกระทำให้ได้อาย ให้เจ็บใจ ให้โกรธ.
หัวขี้แต้
หมายถึงน. ดินที่แห้งแข็งเป็นตะปุ่มตะปํ่าอยู่ตามทุ่งนามักอูดขึ้นมาจากรอยกีบเท้าวัวเท้าควาย.
ขัดตะหมาด
หมายถึง(ปาก) ว. เรียกท่านั่งคู้เข่าทั้ง ๒ ข้างให้แบะลงที่พื้น แล้วเอาขาไขว้กันทับฝ่าเท้า ว่า นั่งขัดตะหมาด.
มหาภารตะ
หมายถึง[มะหาพาระตะ] น. ชื่อบทประพันธ์มหากาพย์เรื่องใหญ่เรื่องหนึ่งของอินเดีย, คู่กับ รามายณ คือ รามเกียรติ์. (ส.).
ศรุตะ
หมายถึง[สะรุตะ] ก. ได้ยิน, ได้ฟัง; มีชื่อเสียง, มีผู้รู้จัก. (ส.).
สวาคตะ
หมายถึง[สะหฺวาคะตะ] น. คำกล่าวต้อนรับ. (ป., ส.).
สริตะ
หมายถึง[สะริตะ] น. แม่นํ้า, ลำธาร. (ส.; ป. สริตา).
อภูตะ
หมายถึง[อะพูตะ] ว. ไม่มี, ไม่เกิดขึ้น, ไม่ปรากฏ. (ป., ส.).
แหย
หมายถึง[แหฺย] ว. อาการที่ไม่สู้ใครหรือเก้ออาย.
ตะแหง่ว,ตะแหง่ว ๆ
หมายถึงว. รบเร้าออดอ้อนเรื่อยไปจนน่ารำคาญ.