ตัวกรองผลการค้นหา
เปรื้อย
หมายถึง[เปฺรื้อย] ว. คล่อง เช่น พูดเปรื้อย ว่า พูดคล่อง.
โปร่งเปร่ง
หมายถึง[-เปฺร่ง] ก. โหรงเหรง, ไม่เต็มที่.
เหม็นเปรี้ยว
หมายถึงว. มีกลิ่นเหม็นคล้ายอาหารบูด.
ต้มเปรต
หมายถึงน. ชื่อแกงอย่างหนึ่ง ทำคล้ายต้มยำ แต่ใช้ปลาไหลทั้งตัวโดยมาก.
ประเปรียว
หมายถึงว. มีรูปร่างหรือท่าทางปราดเปรียว, มีลักษณะแคล่วคล่องว่องไว.
ปราดเปรียว
หมายถึงว. ว่องไว, คล่องแคล่ว.
ปากเปราะเราะราย
หมายถึงว. ชอบพูดจาชวนหาเรื่องไม่เลือกหน้า, ปากคอเราะราย ก็ว่า.
ปากหวานก้นเปรี้ยว
หมายถึง(สำ) ก. พูดจาอ่อนหวานแต่ไม่จริงใจ.
เปร
หมายถึง[เปฺร] ก. เบนไป, เซไป, เอนไป, หลีกไป.
เปรต,เปรต-
หมายถึง[เปฺรด, เปฺรดตะ-] น. สัตว์พวกหนึ่งเกิดในอบายภูมิ คือ แดนทุกข์, ผีเลวจำพวกหนึ่ง มีหลายชนิด ชนิดหนึ่งตามที่ว่ากันว่ามีรูปร่างสูงโย่งเย่งเท่าต้นตาล ผมยาวหยอกหยอย คอยาว ผอมโซ มีปากเท่ารูเข็ม มือเท่าใบตาล กินแต่เลือดและหนองเป็นอาหาร มักร้องเสียงดังวี้ด ๆ ในตอนกลางคืน; คำเรียกเป็นเชิงด่าหรือปรามาสคนที่อดอยากผอมโซ เที่ยวรบกวนขอเขากิน หรือเมื่อมีใครได้โชคลาภก็เข้ามาขอแบ่งปันเป็นอย่างขอแบ่งส่วนบุญหรือในทำนองเช่นนั้น ว่า เปรต หรือ อ้ายเปรต. (ส.; ป. เปต).
เปรมปรา
หมายถึง[-ปฺรา] (กลอน) ตัดมาจาก เปรมปราโมทย์.
เปรย,เปรย ๆ
หมายถึง[เปฺรย] ก. กล่าวขึ้นมาลอย ๆ เพื่อให้ผู้อื่นได้ยิน. ว. อาการที่กล่าวขึ้นมาลอย ๆ เพื่อให้ผู้อื่นได้ยิน เช่น เคยพูดเปรยไว้ พูดเปรย ๆ.