ผลการค้นหา

ค้นเจอ 61 รายการ

เหี้ยม

หมายถึงว. แข็งกระด้างปราศจากเมตตากรุณา, ไม่ปรานี; ดุร้ายหมดความกลัว. (แบบ) น. เหตุ เช่น เหี้ยมนั้นจึงหากให้ ฉัตรหัก เหนแฮ. (ตะเลงพ่าย).

เหี้ยมเกรียม

หมายถึงว. ใจดำ, ปราศจากใจกรุณา; ดุร้าย เช่น หน้าตาเหี้ยมเกรียม.

เหี้ยมหาญ

หมายถึงว. เข้มแข็งกล้าหาญเด็ดขาด, ห้าวหาญปราศจากความปรานี.

คลื่นเหียน

หมายถึงก. มีอาการคลื่นไส้จะอาเจียน.

ตั้วเหี่ย

หมายถึงน. ตำแหน่งหัวหน้าอั้งยี่, อั้งยี่. (จ.).

ถือบังเหียน

หมายถึงก. มีอำนาจบังคับให้เป็นไปตามต้องการ.

ละห้อยละเหี่ย

หมายถึงว. อาการที่อ่อนอกอ่อนใจเพราะผิดหวังหรือเหนื่อยมากเป็นต้น เช่น เดินละห้อยละเหี่ย.

สายบังเหียน

หมายถึงน. สายที่ผูกปลายบังเหียนทั้ง ๒ ข้างสำหรับโยงไปให้ผู้ขี่ม้าถือเพื่อบังคับม้า.

หน้าเหี่ยว

หมายถึงน. หน้าที่ไม่เต่งตึง, โดยปริยายหมายความว่า ไม่สมปรารถนา เช่น ขอสตางค์แม่ไม่ได้ก็หน้าเหี่ยวกลับมา.

หีบเชิงชาย

หมายถึงน. หีบศพพระราชทานสำหรับพระครูสัญญาบัตร ข้าราชการชั้นสัญญาบัตรขั้นต้นเป็นต้น เชิงชายทั้ง ๔ ด้านแกะสลักเป็นลายปิดทองประดับกระจก.

หีบห่อ

หมายถึงน. สิ่งของที่บรรจุกล่องหรือมีสิ่งอื่นห่อหุ้มไว้.

เหียง

หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Dipterocarpus obtusifolius Teijsm. ex Miq. ในวงศ์ Dipterocarpaceae เนื้อไม้ใช้ในการก่อสร้าง.

คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ