ตัวกรองผลการค้นหา
หน้าเป็น
หมายถึงว. อาการที่ทำหน้ายิ้มหรือหัวเราะอยู่เรื่อย ๆ, ช่างหัวเราะ.
หน้าพาทย์แผลง
หมายถึง[-แผฺลง] น. ชื่อเพลงหน้าพาทย์ที่บอกแผลงไปจากชื่อเดิม ทำให้ผู้บรรเลงปี่พาทย์ต้องใช้ความคิดว่าจะบรรเลงเพลงใด เช่น เพลงนางพญาดำเนิน หมายถึง เพลงช้า เพลงแม่ลูกอ่อนไปตลาด หมายถึง เพลงเร็ว เพลงไม่ได้ไม่เสีย หมายถึง เพลงเสมอ.
หนาม
หมายถึงน. ส่วนแหลม ๆ ที่งอกออกจากต้นหรือกิ่งของไม้บางชนิดเป็นต้น เช่น หนามงิ้ว หนามพุทรา.
หนามจี้
หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ต้นคนทา. (ดู คนทา).
หนามเตย
หมายถึงน. ลายหยักบนตัวหนังสือขอม; ส่วนที่เป็นหยัก ๆ บนหลังจระเข้; โลหะที่มีลักษณะเป็นเขี้ยวคล้ายหนามสำหรับเกาะยึดหัวแหวนเป็นต้น.
หนามยอกอก
หมายถึง(สำ) น. คนหรือเหตุการณ์ที่ทำให้รู้สึกเหมือนมีอะไรมาทิ่มแทงอยู่ในอกตลอดเวลา.
หนามหลัง
หมายถึงดู ตามิน.
หน้ามอด
หมายถึงน. หน้าซึ่งมีรอยแผลเป็นปรุ ๆ มักเกิดจากฝีดาษ, หน้าข้าวตัง ก็ว่า.
หน้าม่อย
หมายถึงว. มีสีหน้าสลดแสดงว่าเสียใจ เช่น เธอทำหน้าม่อยเพราะรีดเสื้อตัวสวยไหม้.
หน้าม้าน
หมายถึงว. มีสีหน้าเผือดด้วยความละอายจนไม่กล้าสบตาคน.
หน้ามุข
หมายถึงน. ส่วนของอาคารที่ยื่นเด่นออกมาทางหน้า.
หน้าเริด
หมายถึงว. อาการที่แสดงหน้าตาตื่น (ใช้แก่กริยาวิ่ง) เช่น เห็นแม่มาแต่ไกลก็วิ่งหน้าเริดเข้าไปหา, หน้าตั้ง ก็ว่า.