ตัวกรองผลการค้นหา
อาฬหก
หมายถึง[อาละหก] น. ชื่อมาตราตวงในบาลี คือ ๔ นาฬี เป็น ๑ อาฬหก; เสาตะลุง. (ป.; ส. อาฒก).
อาฬาริก
หมายถึงน. คนครัว. (ป.; ส. อาราลิก).
อาเศียรพาท
หมายถึงน. คำอวยพร (เป็นคำที่ผู้น้อยใช้กับผู้ใหญ่).
อากัป
หมายถึง[อากับ] น. การแต่งตัวดี. (ป. อากปฺป; ส. อากลฺป).
อากัปกิริยา
หมายถึง[อากับ-] น. กิริยาท่าทาง. (ป.).
อากูล
หมายถึง[-กูน] ว. คั่งค้าง เช่น การงานไม่อากูลเป็นมงคลอันสูงสุด. (ป., ส. อากุล).
อาคเนย์
หมายถึง[-คะเน] น. ทิศตะวันออกเฉียงใต้. (ส. อาคฺเนย ว่า ทิศที่พระอัคนีรักษา).
อาคม
หมายถึง[-คม] น. เวทมนตร์, บางทีใช้คู่กับ คาถา เป็น คาถาอาคม; การมา, การมาถึง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น มีนาคม คือ มีน + อาคม แปลว่า การมาถึงราศีมีน. (ป., ส.).
อาฆาตมาดร้าย
หมายถึงก. พยาบาทมุ่งจะทำร้ายให้ได้.
อาจมนะ
หมายถึง[-จะมะนะ] น. การล้าง, การชำระ. (ป., ส.).
อาจริยวัตร
หมายถึงน. กิจที่ควรประพฤติต่ออาจารย์. (ป. อาจริยวตฺต).
อาจิณ
หมายถึง[-จิน] ว. เป็นปรกติ, ติดเป็นนิสัย, เสมอ ๆ, เนือง ๆ. (ป. อาจิณฺณ; ส. อาจิรฺณ).