ตัวกรองผลการค้นหา
หักร้างถางพง
หมายถึงก. ฟันป่าพงลงให้เตียน.
วน,วน-,วน-
หมายถึง[วะนะ-] น. ป่าไม้, ดง. (ป.; ส. วนสฺ ว่า ป่า; นํ้า).
ทาย
หมายถึงน. ป่า. (ป.; ส. ทาว).
พนอง
หมายถึง[พะ-] น. ป่า. (ข. พฺนง).
ไม้ล้มขอนนอนไพร
หมายถึงน. ไม้ในป่าที่ล้มตายเอง.
เกี่ยวแฝกมุงป่า
หมายถึง(สำ) ก. ทำอะไรเกินกำลังความสามารถของตัว.
จ๊ะ
หมายถึงก. เจอกันหรือพ้องกันโดยบังเอิญ เช่น เดินมาจ๊ะกัน แกงจ๊ะกัน.
อารัญญิก,อารัณยกะ,อารัณยกะ
หมายถึง[-รันยิก, -รันยะกะ] ว. เกี่ยวกับป่า, เกิดในป่า, มีในป่า. (ป. อารญฺก; ส. อารณฺยก).
ควายโทน
หมายถึงน. ควายป่าที่แตกฝูงออกมาอยู่ตามลำพัง.
แนวป่า
หมายถึงน. ชายป่าที่เห็นเป็นทิวยาวไป.
ป่าโปร่ง
หมายถึงน. ป่าที่มีต้นไม้ใหญ่ขึ้นไม่หนาแน่นนัก.
พนาศรัย
หมายถึงน. ผู้อยู่ป่า. (ส. วนาศฺรย).