ตัวกรองผลการค้นหา
หัวหายตะพายขาด
หมายถึง(สำ) ว. อาการที่ชอบเที่ยวเตลิดไปไม่อยู่ติดบ้าน บางทีก็ไม่กลับบ้านเลย คล้ายวัวควายที่เชือกตะพายขาดเที่ยวเตลิดไป.
บ้านแตกสาแหรกขาด
หมายถึง(สำ) น. เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในครอบครัวหรือในบ้านเมืองอย่างร้ายแรงถึงทำให้ต้องกระจัดกระจายพลัดพรากกัน.
บุ่มบ่าม
หมายถึงว. ที่ขาดความยับยั้งไม่เกรงใจใคร.
เผื่อขาดเผื่อเหลือ,เผื่อเหลือเผื่อขาด
หมายถึงว. ที่เตรียมไว้เผื่อขาดหรือไม่พอ.
ย่อท้อ
หมายถึงก. ไม่คิดสู้เพราะขาดกำลังใจ.
ตัดญาติขาดมิตร
หมายถึง(สำ) ก. ตัดขาดจากกัน.
เผอเรอ
หมายถึงว. ขาดความเอาใจใส่ในสิ่งที่ต้องทำ.
อจิตติ
หมายถึงน. ความขาดสติ, ความมัวเมา. (ส.).
ฆ่าไม่ตายขายไม่ขาด
หมายถึง(สำ) ก. ตัดเยื่อใยไม่ขาด (มักใช้แก่พ่อแม่ที่รักลูกมากถึงจะโกรธจะเกลียดอย่างไรก็ตัดไม่ขาด).
รอน ๆ
หมายถึงว. อ่อนแสง (ใช้แก่พระอาทิตย์เวลาใกล้คํ่า) เช่น แสงตะวันรอน ๆ, อาการที่ใกล้จะขาดหรือสิ้นสุดลง ในความว่า ใจจะขาดอยู่รอน ๆ.
ใจสูง
หมายถึงว. มีใจที่อบรมมาดี, มีใจใฝ่ในทางดี.
ว้า
หมายถึงว. ว่าง, เปลี่ยวใจ, เปล่าใจ, ใจหาย.