ตัวกรองผลการค้นหา
สุคนธ
หมายถึง[สุคนทะ-] น. กลิ่นหอม; เครื่องหอม, ราชาศัพท์ใช้ว่า เครื่องพระสุคนธ์. (ป., ส.).
อุปเวท
หมายถึง[อุปะเวด, อุบปะเวด] น. คัมภีร์ “พระเวทรอง” ของอินเดียโบราณ เนื้อหามีลักษณะเป็นวิทยาการ ไม่นับว่าเป็นคัมภีร์ศาสนา ได้แก่ อายุรเวท (วิชาแพทย์ ถือว่าเป็นสาขาของคัมภีร์อถรรพเวทหรืออาถรรพเวท) ธนุรเวท (วิชายิงธนูและการใช้อาวุธอื่น ถือว่าเป็นสาขาของคัมภีร์ยชุรเวท) คันธรรพเวทหรือคานธรรพเวท (วิชาการดนตรี ถือว่าเป็นสาขาของคัมภีร์สามเวท) และสถาปัตยเวท (วิชาการก่อสร้าง ไม่ระบุว่าเป็นสาขาของคัมภีร์พระเวทใด). (ส.).
วิ่งผลัด
หมายถึงน. การแข่งขันชนิดหนึ่ง แบ่งออกเป็นชุด ๆ ชุดละ ๔ คน แต่ละชุดจัดคนยืนอยู่ในลู่ของตนตามจุดต่าง ๆ ที่กำหนด คนแรกจะเริ่มวิ่งจากต้นทาง แล้วส่งไม้ให้คนที่ ๒ คนที่ ๒ วิ่งไปส่งให้คนที่ ๓ และคนที่ ๓ วิ่งไปส่งให้คนที่ ๔ ตามลำดับ คนที่ ๔ ของชุดใดวิ่งถึงหลักชัยก่อนเป็นผู้ชนะ.
ม้าใช้
หมายถึงน. คนขี่ม้าสำหรับรับใช้, คนเร็วสำหรับส่งข่าวสาร, คนรับใช้ติดต่อ.
รวบอำนาจ
หมายถึงก. รวมอำนาจ เช่น รวบอำนาจมาไว้ส่วนกลาง รวบอำนาจมาไว้ที่คนคนเดียว.
รองคอ
หมายถึงก. ถัดคนแรก (ใช้เรียกคนเล่นการพนันอย่างหยอดหลุม).
เศษมนุษย์
หมายถึงน. คนเลวมากจนหาดีไม่ได้, เศษคน ก็เรียก.
ผู้ดี
หมายถึงน. คนที่เกิดในตระกูลดี, คนที่มีมารยาทดีงาม.
เรือโดยสาร
หมายถึง(กฎ) น. เรือที่บรรทุกคนโดยสารเกิน ๑๒ คน.
เศาไจย
หมายถึง[-ไจ] น. คนซักฟอก, คนทำความสะอาด. (ส. เศาเจย).
สาปส่ง
หมายถึง(ปาก) ก. ตัดขาดไม่เกี่ยวข้องด้วย เช่น คนคนนี้ฉันขอสาปส่งไม่คบอีก.
หัวนอนปลายตีน
หมายถึงน. หลักแหล่ง, เทือกเถาเหล่ากอ, เช่น คนคนนี้ไว้ใจยากเพราะไม่รู้หัวนอนปลายตีนของเขา.