ตัวกรองผลการค้นหา
ภูวดล
หมายถึงน. พื้นแผ่นดิน. (ป.).
ภูษา
หมายถึงน. เครื่องนุ่งห่ม, ผ้าทรง. (ส.; ป. ภูสา ว่า เครื่องประดับ).
มัชฌิมภูมิ
หมายถึง[-พูม] น. ภูมิหรือชั้นของคนชั้นกลาง, ในคณะสงฆ์หมายถึงภิกษุที่มีพรรษาตั้งแต่ ๕ ถึง ๙, ภิกษุจัดเป็น ๓ ชั้น ชั้นต้น คือ นวกภูมิ (ชั้นใหม่) มีพรรษาตํ่ากว่า ๕, ชั้นกลาง คือ มัชฌิมภูมิ, และชั้นสูง คือ เถรภูมิ (ชั้นพระเถระ) มีพรรษาตั้งแต่ ๑๐ ขึ้นไป. (ป.).
มาตุภูมิ
หมายถึงน. บ้านเกิดเมืองนอน.
แมลงภู่
หมายถึงดู ชะโด.
ยี่ภู่
หมายถึงน. ที่นอน, ฟูก, (ราชาศัพท์ใช้ว่า พระยี่ภู่).
ไว้ภูมิ
หมายถึงก. ทำท่าเสมือนว่าเป็นผู้มีความรู้สูง.
สยุมภู
หมายถึง[สะหฺยุมพู] ว. เป็นเองตามธรรมชาติ เช่น รกสยุมภู ว่า รกอย่างเป็นเองตามธรรมชาติ.
สรภู
หมายถึง[สะระ-] น. ตุ๊กแก. (ป.).
ส่วนภูมิภาค
หมายถึงน. ส่วนหัวเมือง.
เสียภูมิ
หมายถึงก. ถูกลบฐานะ, เสียฐานะท่าที, เช่น เป็นถึงนักมวยชั้นครู มาแพ้นักมวยหัดใหม่ เสียภูมิหมด ปัญหาง่าย ๆ ที่นักเรียนถาม ครูตอบไม่ได้ เสียภูมิหมด.
อบายภูมิ
หมายถึง[อะบายยะพูม] น. ภูมิที่เกิดอันปราศจากความเจริญ มี ๔ คือ นรก เปรตวิสัย อสุรกายภูมิ และกำเนิดดิรัจฉาน. (ป., ส. อปาย).