ผลการค้นหา

ระดะ,ระดา

หมายถึงว. เกลื่อนกล่น.

รักดะ,รักตะ

หมายถึงว. แดง; มีความกำหนัด, มีความรักใคร่. (ส. รกฺต; ป. รตฺต).

ประแดะ

หมายถึงน. เครื่องมือของช่างทอง สำหรับเคาะสิ่วสลัก มีรูปคล้ายค้อน แต่แบน ทำด้วยเขาสัตว์; เรียกมีดพกปลายแหลมชนิดหนึ่งที่มีด้ามงอเฉียงลงว่า มีดประแดะ, คอม้า ก็เรียก.

มะดะขี้นก

หมายถึงดู พะวา.

กระแดะ

หมายถึง(ปาก) ก. ดัดจริต, ทำในสิ่งที่ไม่น่าทำ.

ดะ

หมายถึงว. ตะลุยไป, ไม่เลือกหน้า, ไม่งดเว้น, เช่น เก็บดะ ตีดะ เตะดะ ฟันดะ.

ดะ

หมายถึงใช้นำหน้าคำที่ตั้งต้นด้วยตัว ด ในบทกลอน มีความแปลอย่างเดียวกับคำเดิมนั้น เช่น ดะด่อน ดะดัก ดะดุ่ม.

จำปาดะ

หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ชื่อไม้ต้นขนาดกลางชนิด Artocarpus integer (Thunb.) Merr. ในวงศ์ Moraceae คล้ายต้นขนุน เยื่อหุ้มเมล็ดเนื้อเหลว กลิ่นฉุน กินได้; เรียกขนุนพันธุ์ที่มียวงสีจำปา เนื้อนุ่ม ว่า ขนุนจำปาดะ. (ดู ขนุน ๑).

แดะ

หมายถึงก. แอ่นตัวหรือดีดตัวขึ้น. น. เรียกท่าหนึ่งของวิชาพลศึกษาที่แอ่นตัวขึ้นก่อนที่จะทิ้งตัวลงในการแข่งขันกระโดดไกล กระโดดสูง ราวเดี่ยว เป็นต้น.

กระแดะกระแด๋

หมายถึง(ปาก) ก. ดัดจริตดีดดิ้น, แดะแด๋ ก็ว่า.

ดะหมัง

หมายถึง[-หฺมัง] น. เสนา. (ช.).

สระดะ

หมายถึง[สฺระ-] (กลอน) ว. ระดะไป, เกะกะไป, ดาษไป, แน่นไป.