ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา สักขี, ปาก, พยาน, พยานบุคคล, ผู้ญาณ, พญาณ
ทิพยพยาน
หมายถึงน. พยานที่ศักดิ์สิทธิ์, พยานที่เชื่อถือได้อย่างมั่นคง.
สอบพยาน
หมายถึงก. ซักถามพยานเพื่อหาข้อเท็จจริง.
ซ้อมพยาน
หมายถึงก. ซักซ้อมพยานว่าจะให้การต่อศาลอย่างใดจึงจะสอดคล้องต้องกันดี.
หลักพยาน
หมายถึงน. เครื่องประกอบการพิสูจน์ ได้แก่พยานบุคคล พยานวัตถุ และพยานเอกสาร.
สักขีพยาน
หมายถึงน. พยานผู้รู้เห็นเหตุการณ์ด้วยตาตนเอง.
สืบพยาน
หมายถึง(กฎ) ก. สอบปากคำพยาน เพื่อให้เบิกความเกี่ยวกับพยานหลักฐานในคดี.
พยาน
หมายถึง[พะยาน] น. หลักฐานเครื่องพิสูจน์ข้อเท็จจริง, ผู้ที่รู้เห็นเหตุการณ์หรือข้อเท็จจริงที่ใช้เป็นหลักฐานเครื่องพิสูจน์ได้; (กฎ) บุคคลซึ่งให้การในเรื่องหรือสิ่งที่ตนได้เห็น ได้ยิน หรือได้รับรู้มาโดยวิธีอื่น. (อ. witness).
กลพยาน
หมายถึง[กน-] น. พยานที่ถูกวานให้ไปถามเป็นคำนับ. (สามดวง).
เบิกพยาน
หมายถึง(กฎ) ก. นำพยานมาให้ถ้อยคำต่อศาล.
ประจักษ์พยาน
หมายถึง(กฎ) น. พยานบุคคลที่เป็นผู้ได้เห็น ได้ยิน หรือทราบข้อความเกี่ยวในเรื่องที่ให้การเป็นพยานนั้นมาด้วยตนเองโดยตรง.
วันสืบพยาน
หมายถึง(กฎ) น. วันที่ศาลเริ่มต้นทำการสืบพยาน.
สอบสวนทวนพยาน
หมายถึง(สำ) ก. สอบพยาน.