ค้นเจอ 10 รายการ

ความเฉื่อย

หมายถึง(ฟิสิกส์) น. สมบัติของเทหวัตถุที่จะคงสภาพนิ่งอยู่อย่างเดิมตลอดไปหรือคงสภาพเคลื่อนที่อย่างสมํ่าเสมอในแนวเส้นตรงตลอดไป. (อ. inertia).

ลมเฉื่อย

หมายถึงน. ลมที่พัดเรื่อย ๆ, ลมที่พัดช้า ๆ.

เฉื่อย

หมายถึง(เคมี) ว. ไม่เปลี่ยนไปง่ายโดยปฏิกิริยาเคมี, ไม่ไวต่อปฏิกิริยาเคมี.

เย็นเฉื่อย

หมายถึงว. เย็นเพราะลมพัดมาเรื่อย ๆ เช่น ตรงนี้ลมพัดเย็นเฉื่อย; มีอารมณ์เรื่อย ๆ ช้า ๆ เช่น เขาเป็นคนอารมณ์เย็นเฉื่อย.

แก๊สเฉื่อย

หมายถึงน. ธาตุที่เป็นแก๊ส มีสมบัติไม่ไวต่อปฏิกิริยาเคมี ได้แก่ ฮีเลียม นีออน อาร์กอน คริปทอน ซีนอน และเรดอน, ปัจจุบันเรียก ก๊าซมีตระกูล, แก๊สมีตระกูล (noble gases) หรือ ก๊าซหายาก, แก๊สหายาก (rare gases). (อ. inert gases).

ก๊าซเฉื่อย

หมายถึงน. ธาตุที่เป็นแก๊ส มีสมบัติไม่ไวต่อปฏิกิริยาเคมี ได้แก่ ฮีเลียม นีออน อาร์กอน คริปทอน ซีนอน และเรดอน, ปัจจุบันเรียก ก๊าซมีตระกูล, แก๊สมีตระกูล (noble gases) หรือ ก๊าซหายาก, แก๊สหายาก (rare gases). (อ. inert gases).

ใจเฉื่อย

หมายถึงว. มีอารมณ์เฉื่อยชา, ไม่กระตือรือร้น.

ฉะเฉื่อย

หมายถึง(กลอน) ว. เฉื่อย, ช้า, เรื่อย ๆ, ไม่รีบร้อน.

เรื่อยเฉื่อย

หมายถึงว. เอื่อย ๆ, ตามสบาย, ไม่กระตือรือร้น, ไม่รีบร้อน, เช่น เขาเป็นคนเรื่อยเฉื่อย.

เฉื่อย,เฉื่อย,เฉื่อย ๆ

หมายถึงว. เรื่อย ๆ, ช้า ๆ, เช่น ลมเฉื่อย ลมพัดเฉื่อย ๆ, ไม่รีบร้อน, อืดอาด, เช่น คนเฉื่อย ทำงานเฉื่อย ๆ.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ