ผลการค้นหา

ฆ้อง* *ฆ้อง *ฆ้อง*
คำในภาษาไทย บทความ หาอะไรก็เจอ!
ค้นเจอ 39 รายการ

 หรือคุณกำลังค้นหา ฆ, ปี่พาทย์, ก้อง, กำทวน, จ้อง, ซ่อง

ฆ้อง

หมายถึงน. เครื่องตีให้เกิดเสียงอย่างหนึ่ง ทำด้วยโลหะผสม รูปร่างเป็นแผ่นวงกลม มีขอบยื่นลงมารอบตัว เรียกว่า ใบฉัตร มีปุ่มกลมตรงกลางสำหรับตี มีหลายชนิด เช่น ฆ้องกระแต ฆ้องชัย ฆ้องวง.

ปี่พาทย์

หมายถึงน. ชื่อเรียกวงดนตรีไทยที่มีปี่ ฆ้อง กลอง ตะโพน ผสมกัน มีขนาดวงอยู่ ๓ ขนาด คือ ปี่พาทย์เครื่อง ๕ ปี่พาทย์เครื่องคู่ ปี่พาทย์เครื่องใหญ่, พิณพาทย์ ก็เรียก.

ฆ

หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๖ นับเป็นพวกอักษรตํ่า ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กกในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต ที่ใช้เขียนในคำไทยมีบ้างเล็กน้อย คือ ฆ่า เฆี่ยน ฆ้อง ระฆัง ตะเฆ่.

ฆ้องคู่

หมายถึงน. ฆ้องที่ใช้บรรเลงในการเชิดหนังตะลุงและละครโนราชาตรี ชุดหนึ่งมี ๒ ลูก, ปักษ์ใต้เรียก โหม่ง.

ลั่นฆ้อง

หมายถึงก. ตีฆ้อง.

มอง

หมายถึงน. ฆ้องขนาดเล็ก เรียกว่า ฆ้องมอง.

ฆ้องปากแตก

หมายถึง(สำ) ว. ปากโป้ง, เก็บความลับไม่อยู่, ชอบนำความลับของผู้อื่นไปโพนทะนา.

โหม่ง

หมายถึง[โหฺม่ง] (ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. ฆ้องคู่. ว. เสียงอย่างเสียงฆ้อง.

จอมเปาะ

หมายถึงว. กลมนูนอย่างปุ่มฆ้อง.

มุย

หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงฆ้อง, หมุ่ย ก็ว่า.

ระเบง

หมายถึงก. ตี เช่น ระเบงฆ้องกลอง.

หมุ่ย

หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงฆ้อง, มุย ก็ว่า.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ

ดูหมวดหมู่ทั้งหมด