ผลการค้นหา

จาริก,จารึก,จารึก

หมายถึงน. ผู้ท่องเที่ยวไปเพื่อสั่งสอนหรือแสวงบุญเป็นต้น. ก. ท่องเที่ยวไปเพื่อสั่งสอนหรือแสวงบุญเป็นต้น.

จารึก

หมายถึงก. เขียนหรือจารให้เป็นรอยลึกเป็นตัวอักษรหรือภาพเป็นต้นบนแผ่นศิลา โลหะ หรือดินเป็นต้น, โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น จารึกไว้ในดวงใจ, ในบทกลอนหมายความว่า เขียนโดยทั่ว ๆ ไป ก็มี. น. เรียกศิลาที่จารึกเป็นตัวอักษรหรือภาพเป็นต้นว่า ศิลาจารึก, เรียกสั้น ๆ ว่า จารึก เช่น จารึกอโศก จารึกสุโขทัย.

โนน

หมายถึง(โบ) ก. นอน. (จารึกสยาม).

ช่อย

หมายถึง(โบ) ก. ช่วย. (จารึกสยาม).

กระยาทาน

หมายถึงน. เครื่องบริจาค. (จารึกสยาม).

โกส

หมายถึง[โกด] (โบ) น. ผอบ เช่น ในโกสทอง. (จารึกสยาม).

พุทธฎีกา

หมายถึงน. ถ้อยคำของพระพุทธเจ้า; (โบ) ถ้อยคำของสมเด็จพระสังฆราช. (จารึกสยาม). (ป.).

เครงเครียว

หมายถึง(กลอน) ว. ครื้นเครง, เกรียวกราว, เช่น หฤทัยเครงเครียว. (จารึกวัดโพธิ์).

ไท

หมายถึง(โบ) น. ไทย เช่น ปีโถะหนไทกัดเหมา. (จารึกสยาม).

เฟื่อ

หมายถึง(โบ) ก. เกื้อกูล เช่น ช่วยเหนือเฟื่อกู้มัน. (จารึกสยาม).

ศิลาฤกษ์

หมายถึงน. แผ่นหินที่จารึกดวงชะตาของสถานที่ที่จะก่อสร้างแล้ววางตามฤกษ์.

ญญ่าย

หมายถึง(แบบ) ว. แตกจากหมู่, กระจัดกระจาย, ในคำว่า หนีญญ่ายพ่ายจแจ้น. (จารึกสยาม).