ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ปึ่งชา, พึ่งพิง, ปึ่ง, พึงตา, เพ่อ, อิง, อาศัย, หา, พึ่ง, เพิก
พึ่งพา
หมายถึงก. อาศัยกัน, ช่วยเหลือกัน.
น้ำพึ่งเรือเสือพึ่งป่า
หมายถึง(สำ) น. การพึ่งพาอาศัยกัน.
ง้อ
หมายถึงก. ขอคืนดีด้วย, ขอพึ่งพาอาศัย.
ถ้อยทีถ้อยอาศัยกัน
หมายถึงว. ต่างฝ่ายต่างพึ่งพาอาศัยกัน.
พึ่ง
หมายถึงก. อาศัย เช่น พึ่งบารมีคนอื่น, พักพิง เช่น ไปพึ่งเขาอยู่, ขอความช่วยเหลือ เช่น หนีร้อนมาพึ่งเย็น.
หมายถึงว. คำช่วยกริยาหมายถึงเวลาที่ล่วงไปหยก ๆ ในขณะที่พูดนั้น เช่น เขาพึ่งไป, เพิ่ง ก็ว่า; ใช้ประกอบหลังคำ อย่า เป็น อย่าพึ่ง หมายความว่า ห้ามไม่ให้กระทำในขณะนั้น เช่น อย่าพึ่งไป อย่าพึ่งกิน, เพิ่ง เพิก หรือ เพ่อ ก็ว่า.
เพิ่ง
หมายถึงว. พึ่ง. (ดู พึ่ง ๒).
พึ่งพิง
หมายถึงก. พักพิงอาศัย.
พา
หมายถึงก. นำไปหรือนำมา.
หันหน้า
หมายถึง(สำ) ก. พึ่งพาอาศัย เช่น ไม่รู้จะหันหน้าไปหาใคร.
พึ่งลำแข้งตัวเอง
หมายถึง(สำ) ก. ช่วยตนเอง, อาศัยลำแข้งตัวเอง ก็ว่า.
ร่มไม้ชายคา
หมายถึง(สำ) น. ที่พึ่งพาอาศัย เช่น ต้องไปพึ่งร่มไม้ชายคาของผู้อื่น.