ค้นเจอ 16 รายการ

หยิก

หมายถึงก. ใช้เล็บ ๒ เล็บตามปรกติเป็นเล็บนิ้วหัวแม่มือกับเล็บนิ้วชี้จิกลงไปที่เนื้อแล้วบิด, ใช้นิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้หนีบเนื้อแล้วบิด. ว. งอ, หงิก, ยู่ยี่, (ใช้แก่ผม ขน หรือใบไม้).

หยิกเล็บ

หมายถึงก. ใช้เล็บหัวแม่มือกดลงบนดินเหนียวหรือขี้ผึ้งเป็นต้นเพื่อทำเครื่องหมายไว้.

กระยึกกระยือ

หมายถึงว. หยิกไปหยิกมา, ไม่ตรง, ไม่เป็นระเบียบ, ยึกยือ ก็ว่า.

หยิกหย็อง

หมายถึงก. หยิกเป็นฝอย เช่น ผมหยิกหย็อง.

ยึกยือ

หมายถึงว. หยิกไปหยิกมา, ไม่ตรง, ไม่เป็นระเบียบ, เช่น เขียนหนังสือเป็นตัวยึกยือ, กระยึกกระยือ ก็ว่า.

หยิกเล็บเจ็บเนื้อ

หมายถึง(สำ) เมื่อกระทำความเดือดร้อนให้แก่คนใกล้ชิดก็จะมีผลกระทบถึงตัวผู้กระทำหรือคนในพวกเดียวกันด้วย เช่น ฟ้องร้องพี่น้องกันเองเป็นการหยิกเล็บเจ็บเนื้อ.

หยักศก

หมายถึงว. ที่หยิกน้อย ๆ (ใช้แก่ผม).

อุยหน่า,อุ่ยหน่า

หมายถึง(กลอน) อ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกเจ็บเช่นถูกหยิก.

อุย,อุย,อุ่ย

หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกเจ็บเช่นถูกหยิก, อูย ก็ใช้.

อูย

หมายถึงว. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกเจ็บหรือถูกหยิก, อุย หรือ อุ่ย ก็ใช้.

หย็อกหย็อย

หมายถึงว. มีลักษณะเป็นเส้นหยิก ๆ งอ ๆ อย่างผมเด็กเล็ก ๆ.

หน้ากล้อ

หมายถึงน. หน้ากลม เช่น เขาเป็นคนผมหยิก หน้ากล้อ คอสั้น ฟันขาว.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ