ผลการค้นหา

เบียดเบียน

หมายถึงก. ทำให้เดือดร้อน เช่น เบียดเบียนสัตว์ โรคภัยเบียดเบียน เบียดเบียนเพื่อนให้สิ้นเปลือง.

รันทำ

หมายถึงก. ยํ่ายี, เบียดเบียน.

ประทุษ

หมายถึง[ปฺระทุด] ก. ทำร้าย, ทำชั่ว, ทำเลวทราม, ทำผิด, เบียดเบียน. (ส.).

ยายี

หมายถึงก. เบียดเบียน, รบกวน.

ย่ำยี

หมายถึงก. เบียดเบียน เช่น ย่ำยีศาสนา, บีบคั้น, ข่มเหง, เช่น ย่ำยีจิตใจ, บดขยี้ เช่น ยกกองทัพไปย่ำยีประเทศอื่น.

บีฑา

หมายถึง[-ทา] (แบบ) ก. เบียดเบียน, บีบคั้น, รบกวน, เจ็บปวด. (ส. ปีฑา).

เบียน

หมายถึงก. รบกวน, ทำให้เดือดร้อน, มักใช้เข้าคู่กับคำ เบียด เป็น เบียดเบียน; (โหร) เปลี่ยนแปลง เช่น ดาวพระศุกร์ถูกราหูเบียน. น. เรียกสัตว์หรือพืชที่อาศัยอยู่ภายนอกหรือภายในสัตว์หรือพืชอื่นโดยแย่งกินอาหารว่า ตัวเบียน.

อังฆาต

หมายถึง[-คาด] ก. กระทบ, เบียดเบียน.

ข่มเหงคะเนงร้าย

หมายถึงก. รังแกเบียดเบียน.

พาธ,พาธา

หมายถึงน. ความเบียดเบียน, ความทุกข์. (ป., ส.).

อหิงสา,อหึงสา

หมายถึง[อะ-] น. ความไม่เบียดเบียน, การเว้นจากการทำร้าย. (ป., ส.).

มิคสัญญี

หมายถึงน. ชื่อยุคหนึ่งที่มีแต่รบราฆ่าฟันเบียดเบียนกัน. (ป.).