ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา งวยงง, ฟั่นเฟือน, เผลอ, ใจลอย, สติลอย, งงงวย
เผลอสติ
หมายถึง[-สะติ] ก. หลงลืมสติไปชั่วขณะ, ขาดสติไปชั่วขณะ.
เผลอ
หมายถึง[เผฺลอ] ก. หลงลืมไปชั่วขณะ เช่น เผลอตัว เผลอสติ, เลินเล่อ, ไม่ระวังตัว, เช่น เผลอไปแผล็บเดียว แมวคาบปลาไปกินเสียแล้ว.
ใจลอย
หมายถึงว. เผลอสติ, เคลิบเคลิ้ม.
สติลอย
หมายถึงว. เหม่อ, เผลอสติ, เช่น เขาเดินสติลอยเลยถูกรถชน.
งวยงง
หมายถึงก. เคลิบเคลิ้ม, เผลอสติ, มึนงง, งงงวย ก็ว่า.
งงงวย
หมายถึงก. เคลิบเคลิ้ม, เผลอสติ, มึนงง, งวยงง ก็ว่า.
ฟั่นเฟือน
หมายถึงว. หลงใหล, เคลิบเคลิ้ม, เผลอสติ, คุ้มดีคุ้มร้าย, เช่น มีสติฟั่นเฟือน จิตใจฟั่นเฟือน.
สติ
หมายถึง[สะติ] น. ความรู้สึก, ความรู้สึกตัว, เช่น ได้สติ ฟื้นคืนสติ สิ้นสติ, ความรู้สึกผิดชอบ เช่น มีสติ ไร้สติ, ความระลึกได้ เช่น ตั้งสติ กำหนดสติ. (ป.; ส. สฺมฺฤติ).
เคลิบเคลิ้ม
หมายถึง[เคฺลิบเคฺลิ้ม] ก. ลืมตัวไปชั่วขณะหนึ่ง, เผลอสติไปชั่วขณะหนึ่ง.
สติฟั่นเฟือน
หมายถึงว. คุ้มดีคุ้มร้าย.
สติวิปลาส
หมายถึง[-วิปะลาด] ว. มีสติฟั่นเฟือนคล้ายคนบ้า, สัญญาวิปลาส ก็ว่า.
สิ้นสติ
หมายถึงก. สลบ, หมดความรู้สึก, เช่น เขาตกใจแทบสิ้นสติ เขาถูกต่อยจนสิ้นสติ. ว. อาการที่ขาดความรู้สึกตัว เช่น เที่ยวดึก ๆ ทุกคืน พอกลับถึงบ้านก็นอนหลับเหมือนสิ้นสติ.