ค้นเจอ 24 รายการ

แช่ง

หมายถึงก. กล่าวด้วยตั้งใจมุ่งร้ายเพื่อให้เขาเป็นเช่นนั้น.

ป้อย

หมายถึง(ถิ่น) ก. แช่ง, ด่า.

สาปแช่ง

หมายถึงก. กล่าวมุ่งร้ายให้ผู้อื่นเป็นอันตรายอย่างร้ายแรง เช่น สาปแช่งไม่ให้ผุดให้เกิด.

ศาปมุกติ์

หมายถึง[สาปะมุก] น. การพ้นจากผลคำแช่ง. (ส.).

ฝนตกก็แช่ง ฝนแล้งก็ด่า

หมายถึง(สำ) การทำอะไร ๆ จะให้ถูกใจคนทั้งหมดนั้นเป็นไปไม่ได้. ว. ทำอย่างไร ๆ ก็ไม่ถูกใจสักอย่าง.

แช่งชักหักกระดูก

หมายถึงก. แช่งด่ามุ่งร้ายให้ผู้อื่นได้รับอันตรายอย่างร้ายแรง.

กำรู

หมายถึง(โบ) ก. กรู, รวมหมู่กันเข้ามา, ประดังกันเข้ามา, เช่น กำรูคลื่นเป็นเปลว. (แช่งนํ้า).

ศาป,ศาป-

หมายถึง[สาบ, สาปะ-] (แบบ) น. คำแช่ง, การด่า. (ส.; ป. สาป).

ชรแรง

หมายถึง[ชฺระ-] (กลอน) ว. แรง ๆ, ขลัง, เช่น เยียชรแรง. (แช่งนํ้า).

กระแฉ่น

หมายถึง(โบ) ก. ดังสนั่น เช่น ฟ้ากระแฉ่นเรือนผยองช่วยดู. (แช่งนํ้า).

อันเป็น,อันเป็นไป

หมายถึงน. ผลร้ายที่เกิดขึ้น, เหตุร้ายที่เกิดขึ้น, เช่น เขาแช่งคนชั่วให้มีอันเป็นไปต่าง ๆ นานา

ชรราง

หมายถึง[ชฺระ-] (กลอน) ก. ราง ๆ เช่น แฝงข่าวยินเยียชรราง. (แช่งนํ้า).

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ