ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ชิง, ตระพัง, สะพัง, ตะพัง, กระพัง, ใน, ปริพนธ์, ปัตถะ, วิภัช,วิภัช-, แล่ง
แอ่ง
หมายถึงน. ที่ซึ่งลาดลึกลงไปพอนํ้าขังได้.
ตระพัง
หมายถึง[ตฺระ-] น. แอ่ง, บ่อ, หนอง, ตะพัง กระพัง หรือ สะพัง ก็ว่า. (เทียบ ข. ตฺรพำง ว่า บ่อที่เกิดเอง).
กระพัง
หมายถึงน. แอ่ง, บ่อ, หนอง, ตระพัง ตะพัง หรือ สะพัง ก็เรียก. (เทียบ ข. ตฺรพำง ว่า บ่อที่เกิดเอง).
สะพัง
หมายถึงน. แอ่ง, บ่อ, หนอง, ตะพัง ตระพัง หรือ กระพัง ก็ว่า. (เทียบ ข. ตฺรพำง ว่า บ่อที่เกิดเอง).
ตะพัง
หมายถึงน. แอ่ง, บ่อ, หนอง, กระพัง ตระพัง หรือ สะพัง ก็เรียก. (เทียบ ข. ตฺรพำง ว่า บ่อที่เกิดเอง).
หนอง
หมายถึง[หฺนอง] น. แอ่งนํ้า.
หุบห้วย
หมายถึงน. หุบเขาที่มีแอ่งน้ำขังอยู่.
หุบเขา,หุบผา
หมายถึงน. แอ่งภูมิประเทศ ที่เป็นเส้นเป็นแนวยาว ๒ ข้างแอ่งขนาบด้วยพื้นแผ่นดินสูงหรือภูเขาหรือเทือกเขา.
ปลัก
หมายถึง[ปฺลัก] น. แอ่งที่เป็นโคลนเลน เช่น ปลักควาย.
อ่างเก็บน้ำ
หมายถึงน. แอ่งขนาดใหญ่ที่สร้างขึ้นสำหรับเก็บนํ้าเพื่อบริโภคและใช้ในการเกษตรเป็นต้น.
ลำห้วย
หมายถึงน. ทางน้ำไหลจากภูเขามาขังอยู่ในแอ่งที่เรียกว่า ห้วย.
สระ
หมายถึง[สะ] น. แอ่งนํ้าขนาดใหญ่ ซึ่งเป็นเองหรือคนขุด. (ป. สร; ส. สรสฺ).