ตรีโกณมิติ

คำในภาษาไทย

หมายถึง [ตฺรีโกน-] น. คณิตศาสตร์แขนงหนึ่งที่ว่าด้วยฟังก์ชันของตัวแปรจริง ซึ่งแทนขนาดของมุมใด ๆ, คณิตศาสตร์แขนงหนึ่งที่ว่าด้วยการใช้ฟังก์ชันของมุมเป็นรากฐานในการศึกษาสมบัติของรูปสามเหลี่ยมหรือรูปอื่นใดที่ทอนลงมาเป็นรูปสามเหลี่ยมได้. (อ. trigonometry).

ตรีโกณมิติ อ่านว่า

อ่านว่า /ตรี-โกน-มิ-ติ/ /ตฺรี-โกน-มิ-ติ/

 ภาพประกอบตรีโกณมิติ

 คำในภาษาไทยที่คล้ายกัน