ตัวกรองผลการค้นหา
เข่นฆ่า
หมายถึงก. ฆ่าด้วยความโกรธแค้น.
ฆ้อง
หมายถึงน. เครื่องตีให้เกิดเสียงอย่างหนึ่ง ทำด้วยโลหะผสม รูปร่างเป็นแผ่นวงกลม มีขอบยื่นลงมารอบตัว เรียกว่า ใบฉัตร มีปุ่มกลมตรงกลางสำหรับตี มีหลายชนิด เช่น ฆ้องกระแต ฆ้องชัย ฆ้องวง.
ฆ้องปากแตก
หมายถึง(สำ) ว. ปากโป้ง, เก็บความลับไม่อยู่, ชอบนำความลับของผู้อื่นไปโพนทะนา.
ฆ้องวง
หมายถึงน. ฆ้องที่ใช้ตีดำเนินทำนอง เจาะรูที่ใบฉัตร ๔ รู สำหรับร้อยหนังตีเกลียวผูกโยงกับวงที่ทำด้วยต้นหวายโป่ง วงหนึ่งมีลูกฆ้อง ๑๖-๑๙ ลูก ทุกลูกเทียบเสียงตํ่าสูงเรียงกันเป็นลำดับ มีหลายชนิด คือ ฆ้องวงใหญ่ ฆ้องวงเล็ก ฆ้องมโหรี ฆ้องวงเล็กมโหรี.
ฆ้องหุ่ย
หมายถึงดู ฆ้องชัย.
ฆ้องเหม่ง
หมายถึงน. ฆ้องขนาดเขื่องกว่าฆ้องกระแต หนามาก มีเชือกร้อยรูทั้ง ๒ ที่ใบฉัตร แขวนห้อยกับไม้สำหรับถือตีประกอบจังหวะ.
ฆานินทรีย์
หมายถึงน. จมูกซึ่งเป็นใหญ่ในการดมกลิ่น. (ป. ฆาน + อินฺทฺริย).
ฆ่าไม่ตายขายไม่ขาด
หมายถึง(สำ) ก. ตัดเยื่อใยไม่ขาด (มักใช้แก่พ่อแม่ที่รักลูกมากถึงจะโกรธจะเกลียดอย่างไรก็ตัดไม่ขาด).
โฆษิต
หมายถึงก. กึกก้อง, ป่าวร้อง. (ส.; ป. โฆสิต).
ตะเฆ่
หมายถึงน. เครื่องลากเข็นของหนัก รูปเตี้ย ๆ มีล้อ.
ทัณฑฆาต
หมายถึงชื่อเครื่องหมายสำหรับฆ่าอักษรที่ไม่ต้องการออกเสียง มีรูปดังนี้ ( ์ ) ไม้ทัณฑฆาต ก็ว่า
ธรณีสงฆ์
หมายถึงน. ที่ซึ่งเป็นสมบัติของวัด.