ตัวกรองผลการค้นหา
วธกะ
หมายถึง[วะทะกะ] น. คนฆ่า, ผู้ฆ่า; เพชฌฆาต. (ป., ส.).
ล้างบาง
หมายถึงก. ฆ่าทิ้งจนหมดบาง.
ฆ่าควายเสียดายเกลือ
หมายถึง(สำ) ก. ทำการใหญ่ไม่ควรตระหนี่.
วัชฌ์
หมายถึงก. ฆ่า, ทำให้ตาย. (ป.).
หันตา
หมายถึงน. ผู้ฆ่า. (ป., ส.).
กัดฟัน
หมายถึงก. เอาฟันต่อฟันกดกันไว้แน่น เป็นอาการแสดงถึงความอดกลั้น, โดยปริยายหมายความว่า มานะ; ขบฟันในเวลานอนหลับ.
ฆ่าไม่ตายขายไม่ขาด
หมายถึง(สำ) ก. ตัดเยื่อใยไม่ขาด (มักใช้แก่พ่อแม่ที่รักลูกมากถึงจะโกรธจะเกลียดอย่างไรก็ตัดไม่ขาด).
ฆ่าช้างเอางา
หมายถึง(สำ) ก. ทำลายของใหญ่เพื่อให้ได้ของเล็กน้อยซึ่งไม่คุ้มค่ากัน.
ลงมีดลงไม้
หมายถึงก. ตีรันฟันแทง.
เข็ดฟัน
หมายถึงก. เสียวฟันเพราะกินของเปรี้ยว.
แห้น
หมายถึงก. แทะ, กัดด้วยฟันหน้า.
แพ้ฟัน
หมายถึงว. ฟันหักเร็วกว่าธรรมดา.