ค้นเจอ 130 รายการ

กระษัยกล่อน

หมายถึง[-ไสกฺล่อน] น. ชื่อโรคตามตำราแพทย์แผนโบราณ ทำให้ร่างกายผอมแห้ง เกิดจากโรคกล่อน.

กล่อน

หมายถึง[กฺล่อน] น. ชื่อโรคชนิดหนึ่ง ตามตำราแพทย์แผนโบราณว่าเกิดจากของเหลวเข้าไปขังอยู่ในถุงอัณฑะ, ถ้าของเหลวนั้นเป็นนํ้า เรียกว่า กล่อนนํ้า, ถ้าเป็นเลือด เรียกว่า กล่อนเลือด, ถ้าเป็นหนอง เรียกว่า กล่อนหนอง.

กล่อมเกลี้ยง

หมายถึงก. อบรมเลี้ยงดูให้มีนิสัยดี.

กะล่อกะแล่

หมายถึงว. ทีเล่นทีจริง. (ปาเลกัว).

กะล่อมกะแล่ม

หมายถึงก. เคี้ยวไม่ทันแหลกแล้วรีบกลืน, เคี้ยวไม่ถนัด; พูดอ้อมแอ้มพอให้ผ่านไป, พูดไม่สู้ชัดความเพื่อให้เสร็จไป; กล้อมแกล้ม ก็ว่า.

คล่องแคล่ว

หมายถึงว. ว่องไว, สามารถทำได้รวดเร็ว, แคล่วคล่อง ก็ว่า.

ด้นปล่อย

หมายถึงก. เย็บเป็นฝีเข็มขึ้นทีลงที, ด้น ก็เรียก.

ตะล่อม

หมายถึงน. อัตราตวงของโบราณ มีพิกัดเท่ากับ ๔ เกวียน, และ ๕ ตะล่อม เป็น ๑ ยุ้ง.

ตัดหางปล่อยวัด

หมายถึง(สำ) ก. ตัดขาดไม่เกี่ยวข้อง ไม่เอาเป็นธุระอีกต่อไป.

ทั้งขึ้นทั้งล่อง

หมายถึง(สำ) ว. มีความเกี่ยวข้องด้วยเสมอ ไม่พ้นไปได้ (มักใช้ในทำนองไม่ดี).

ปล่อง

หมายถึง[ปฺล่อง] น. ช่องหรือรูที่ทะลุขึ้นจากพื้นดิน เช่น ปล่องงู ปล่องหนู, สิ่งที่เป็นช่องกลวงคล้ายท่อตั้งตรงขึ้นไปสำหรับควันขึ้นหรือรับลม, ช่องที่ทะลุขึ้นจากถํ้า.

ปล่อยใจ

หมายถึงก. เคลิบเคลิ้ม, คิดฝันไป, เช่น ปล่อยใจไปตามอารมณ์.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ