ตัวกรองผลการค้นหา
กระษัยกล่อน
หมายถึง[-ไสกฺล่อน] น. ชื่อโรคตามตำราแพทย์แผนโบราณ ทำให้ร่างกายผอมแห้ง เกิดจากโรคกล่อน.
กล่อน
หมายถึง[กฺล่อน] น. ชื่อโรคชนิดหนึ่ง ตามตำราแพทย์แผนโบราณว่าเกิดจากของเหลวเข้าไปขังอยู่ในถุงอัณฑะ, ถ้าของเหลวนั้นเป็นนํ้า เรียกว่า กล่อนนํ้า, ถ้าเป็นเลือด เรียกว่า กล่อนเลือด, ถ้าเป็นหนอง เรียกว่า กล่อนหนอง.
กล่อมเกลี้ยง
หมายถึงก. อบรมเลี้ยงดูให้มีนิสัยดี.
กะล่อกะแล่
หมายถึงว. ทีเล่นทีจริง. (ปาเลกัว).
กะล่อมกะแล่ม
หมายถึงก. เคี้ยวไม่ทันแหลกแล้วรีบกลืน, เคี้ยวไม่ถนัด; พูดอ้อมแอ้มพอให้ผ่านไป, พูดไม่สู้ชัดความเพื่อให้เสร็จไป; กล้อมแกล้ม ก็ว่า.
คล่องแคล่ว
หมายถึงว. ว่องไว, สามารถทำได้รวดเร็ว, แคล่วคล่อง ก็ว่า.
ด้นปล่อย
หมายถึงก. เย็บเป็นฝีเข็มขึ้นทีลงที, ด้น ก็เรียก.
ตะล่อม
หมายถึงน. อัตราตวงของโบราณ มีพิกัดเท่ากับ ๔ เกวียน, และ ๕ ตะล่อม เป็น ๑ ยุ้ง.
ตัดหางปล่อยวัด
หมายถึง(สำ) ก. ตัดขาดไม่เกี่ยวข้อง ไม่เอาเป็นธุระอีกต่อไป.
ทั้งขึ้นทั้งล่อง
หมายถึง(สำ) ว. มีความเกี่ยวข้องด้วยเสมอ ไม่พ้นไปได้ (มักใช้ในทำนองไม่ดี).
ปล่อง
หมายถึง[ปฺล่อง] น. ช่องหรือรูที่ทะลุขึ้นจากพื้นดิน เช่น ปล่องงู ปล่องหนู, สิ่งที่เป็นช่องกลวงคล้ายท่อตั้งตรงขึ้นไปสำหรับควันขึ้นหรือรับลม, ช่องที่ทะลุขึ้นจากถํ้า.
ปล่อยใจ
หมายถึงก. เคลิบเคลิ้ม, คิดฝันไป, เช่น ปล่อยใจไปตามอารมณ์.