ค้นเจอ 12 รายการ

บังเอิญ

หมายถึงว. ที่เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัวหรือไม่คาดหมาย, เผอิญ.

เผอิญ

หมายถึง[ผะเอิน] ว. ที่เกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัวหรือไม่คาดหมาย, บังเอิญ, หากให้เป็น, จำเพาะเป็น, ใช้ว่า เพอิญ หรือ พรรเอิญ ก็มี.

อุบัติเหตุ

หมายถึงน. เหตุที่เกิดขึ้นโดยไม่คาดคิด, ความบังเอิญเป็น.

จับพลัดจับผลู

หมายถึงก. จับผิด ๆ ถูก ๆ; บังเอิญเป็นไปโดยไม่ตั้งใจ.

ฉุกคิด

หมายถึงก. คิดขึ้นมาทันที, คิดได้ในขณะนั้น, บังเอิญคิดได้.

จ๊ะ

หมายถึงก. เจอกันหรือพ้องกันโดยบังเอิญ เช่น เดินมาจ๊ะกัน แกงจ๊ะกัน.

ประจวบ

หมายถึงก. จำเพาะพอดี, สบเหมาะ, บังเอิญพบ, เช่น นํ้าเหนือหลากมาประจวบกับนํ้าทะเลหนุน นํ้าเลยท่วม.

บรรจวบ

หมายถึง[บัน-] ก. ประจวบ, ประสบ, พบปะ, สบเหมาะ, บังเอิญพบ.

อัจเจกะ

หมายถึงว. ผิดปรกติ, บังเอิญเป็น; รีบร้อน; จำเป็น. (ป.).

เมืองลับแล

หมายถึงน. เมืองที่เร้นลับ ถือกันว่าจะพบได้ก็แต่โดยบังเอิญ ถ้าตั้งใจไปไม่พบ, บางทีก็เรียกว่า เมืองแม่ม่าย เพราะเชื่อกันว่าผู้หญิงที่อยู่ในเมืองนี้ล้วนเป็นแม่ม่ายทั้งสิ้น.

จุดไต้ตำตอ

หมายถึง(สำ) ก. พูดหรือทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งบังเอิญไปโดนเอาเจ้าตัวหรือผู้ที่เป็นเจ้าของเรื่องนั้นเข้าโดยผู้พูดหรือผู้ทำไม่รู้ตัว.

ลับแล

หมายถึงน. เครื่องกั้นหรือบังตา เป็นแผงรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า มีขาตั้งขนาบ ๒ ข้าง ยกย้ายได้ มักตั้งต่อช่องประตูเข้าไป บังตาคนภายนอกไม่ให้เห็นภายใน; ชื่อเมืองที่เร้นลับ ถือกันว่าจะพบได้ก็แต่โดยบังเอิญ ถ้าตั้งใจไปไม่พบ.

 คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ