ตัวกรองผลการค้นหา
หรือคุณกำลังค้นหา ตัง
กันตัง
หมายถึงน. ชื่อไม้ต้นมีใบคัน. (พจน. ๒๔๙๓).
ตึตัง
หมายถึงว. เหม็นตืด, ล้างไม่ค่อยหายเหม็น, ตุตัง ก็ว่า.
นานาจิตตัง
หมายถึงว. ต่างจิตต่างใจ, ต่างคนก็ต่างความคิดเช่นคนหนึ่งถูกกับอากาศเย็น แต่อีกคนหนึ่งถูกกับอากาศร้อน.
อุรังอุตัง
หมายถึงน. ชื่อลิงขนาดใหญ่ชนิด Pongo pygmaeus ในวงศ์ Pongidae รูปร่างคล้ายคน ขนตามลำตัวยาวสีนํ้าตาลแดง แขนยาว ขาสั้นและค่อนข้างเล็ก ใบหูเล็กมาก ตัวผู้มีถุงลมขนาดใหญ่ตรงคอหอยและกระพุ้งแก้มทั้ง ๒ ข้างพองห้อย นิ้วตีนนิ้วแรกไม่มีเล็บ อาศัยอยู่บนต้นไม้ กินผลไม้ ยอดและหน่อของต้นไม้ มี ๒ พันธุ์ย่อย คือ พันธุ์สุมาตรา (Pongo pygmaeus abeli) และพันธุ์บอร์เนียว (P. pygmaeus pygmaeus) มีถิ่นกำเนิดเฉพาะในเกาะสุมาตราและเกาะบอร์เนียวเท่านั้น.
คริสตัง
หมายถึงน. ผู้นับถือคริสต์ศาสนานิกายโรมันคาทอลิก.
ตัง
หมายถึงว. เสียงดังอย่างของหนัก ๆ ตกกระทบพื้นแข็ง.
ตุตัง
หมายถึงว. ตึตัง, เหม็นตืด, ล้างไม่ค่อยหายเหม็น.
ทะลึ่งตึงตัง
หมายถึงก. มีกิริยามารยาทไม่เรียบร้อย ส่งเสียงเอะอะ.
กะตัง
หมายถึงน. การขึ้นเกล็ด.
หมายถึงน. ยางไม้ที่ประสมกับสิ่งอื่น แล้วทำให้เหนียวสำหรับดักนกเป็นต้น.
ตึงตัง
หมายถึงว. เสียงอย่างของหนัก ๆ ตกลงบนพื้นกระดานหลาย ๆ ครั้ง; โดยปริยายหมายถึงมีกิริยามารยาทซุ่มซ่ามไม่เรียบร้อย เช่น ทะลึ่งตึงตัง.
ข้าวตัง
หมายถึงน. ข้าวสุกที่ติดเป็นแผ่นเกรียมอยู่ก้นหม้อหรือกระทะ.