ตัวกรองผลการค้นหา
ประดา
หมายถึงก. ดำทน เช่น ประดานํ้า ประดาดิน.
ลงจอบ
หมายถึงก. ใช้จอบขุดดิน, ลงจอบลงเสียม ก็ว่า.
ฉาย
หมายถึงก. เกลี่ยให้เสมอ, กระจายให้เสมอ, เช่น ฉายดิน.
ไถนา
หมายถึงก. กิริยาที่ทำนาตอนพลิกดิน.
ล่องถุน
หมายถึงน. ระยะตั้งแต่พื้นเรือนจนถึงพื้นดิน.
ภุม,ภุม-,ภุม-
หมายถึง[พุมมะ-] น. พื้นดิน, ภาคพื้น. (ป. ภุมฺม).
ไม้หกเหียน
หมายถึงน. ไม้ดัดแบบหนึ่งที่มีหุ่นหักลงดิน แล้ววกกลับขึ้นมา.
กันดาล
หมายถึง[-ดาน] น. กลาง, ท่ามกลาง, เช่น ในกันดาลท้าวทงงหลายผู้ก่อนน้นน. (ม. คำหลวง ทศพร). (ข. กณฺฎาล).
ถนัน
หมายถึง[ถะหฺนัน] น. ดินชนิดหนึ่งเชื่อว่าเป็นยารักษาโรค และเป็นยาอายุวัฒนะ เช่น ต่อได้กินดินถนันเมื่อวันไร. (อภัย).
กระฉูด
หมายถึงก. พุ่งออกโดยแรง (ใช้แก่ของเหลว) เช่น น้ำกระฉูด; ไสไปโดยแรง เช่น ช้างกระฉูดเท้า. (เทียบ ข. กญฺฌูส ว่า เตะดิน, ตะกุยดิน, เตะไสดินให้ฝุ่นฟุ้ง).
เหง้า
หมายถึง[เหฺง้า] น. ลำต้นที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด เช่น ขิง กระวาน ที่จมอยู่ใต้ดิน; ต้นเดิม, ต้นวงศ์.
ซุย
หมายถึงว. ร่วนในลักษณะอย่างดินที่ยุ่ยไม่เกาะกันแน่นเหนียว เรียกว่า ดินซุย, เรียกเนื้อเผือกหรือมันที่มีลักษณะเช่นนั้นว่า เนื้อซุย.