ผลการค้นหา

หงส์หยก

หมายถึงน. ชื่อนกปากขอขนาดเล็กชนิด Melopsittacus undulatus ในวงศ์ Psittacidae ตัวมีหลายสี เช่น เขียว เหลือง ฟ้า ขาว ปากสีนํ้าตาล กินเมล็ดพืช มีถิ่นกำเนิดในประเทศออสเตรเลีย.

หยก

หมายถึงก. ยกขึ้นลงค่อย ๆ ในคำว่า หยกเบ็ด.

กะแหยก

หมายถึง[-แหฺยก] ดู แสยก ๒.

สายหยก

หมายถึงน. เชือกผูกรั้งตรวนเพื่อให้นักโทษเดินสะดวกขึ้น เช่น มือถือสายหยกยกสะเทิน พลั้งเท้าก้าวเกินก็ล้มลง. (ขุนช้างขุนแผน).

สิบห้าหยก ๆ สิบหกหย่อน ๆ

หมายถึงน. หญิงที่อยู่ในวัยแรกรุ่น.

โหยกเหยก

หมายถึง[โหฺยกเหฺยก] ว. ไม่อยู่กับร่องกับรอย, ไม่แน่นอน, (ใช้แก่การพูด), เช่น พูดจาโหยกเหยก; โยเย, ขี้อ้อน, ร้องไห้งอแง, (ใช้แก่เด็ก) เช่น เด็กคนนี้โยเยโหยกเหยกจริง.

หยก

หมายถึงน. หินแก้วมีลักษณะแข็งเป็นสีต่าง ๆ ใช้ทำเครื่องประดับและเครื่องใช้เป็นต้น ถือว่าเป็นของมีราคา.

พวงหยก

หมายถึงน. ชื่อไม้เถาขนาดกลางชนิด Strongylodon macrobotrys A. Gray ในวงศ์ Leguminosae ดอกสีหยกหรือสีนํ้าทะเล ออกเป็นช่อห้อยยาว.

ยงโย่ยงหยก

หมายถึงก. กิริยาที่จะยืนก็ไม่ใช่จะนั่งก็ไม่เชิง.

หยก ๆ

หมายถึงว. เพิ่งทำมาเร็ว ๆ นี้, สด ๆ ร้อน ๆ, เช่น บอกอยู่หยก ๆ ไม่น่าลืมเลย มาถึงหยก ๆ โดนใช้งานเสียแล้ว.

กิ่งทองใบหยก

หมายถึง(สำ) ว. เหมาะสมกัน (ใช้แก่หญิงกับชายที่จะแต่งงานกัน).