ผลการค้นหา

เส้นทแยง

หมายถึงน. เส้นตรงที่ลากในแนวเอียงจากจุดหนึ่งถึงอีกจุดหนึ่ง.

ยุแยง

หมายถึงก. ยุให้ทั้ง ๒ ฝ่ายแตกกัน.

ยุแยงตะแคงแซะ,ยุแยงตะแคงรั่ว,ยุแยงตะแคงแส่

หมายถึงก. ยุให้ทั้ง ๒ ฝ่ายแตกกัน.

แยง

หมายถึงก. เยง, กลัว, เกรง.

แยงยล

หมายถึงก. มองดู.

แยงแย่

หมายถึงว. อาการที่นั่งยอง ๆ แต่ถ่างขากว้าง เช่น นรสิงห์นั่งแยงแย่, อาการที่ยืนแบะขาและย่อเข่าลง เช่น ยักษ์วัดพระแก้วยืนแยงแย่.

แยงแย้

หมายถึงน. ไม้จำพวกเฟินเลื้อย ต้นเป็นเถาสั้น รากกระด้าง สีดำแดง เกาะตามหลืบหิน ใบคล้ายใบมะคำไก่. (พจน. ๒๔๙๓).

แยง

หมายถึงก. แหย่เข้าไปในช่องหรือในรู เช่น เอาขนไก่แยงหู, สอดดู, แลดู.

เส้นทแยงมุม

หมายถึงน. เส้นตรงที่ลากจากมุมหนึ่งไปยังมุมตรงข้าม.

ทแยง

หมายถึง[ทะ-] ว. เฉียง, เฉลียง.

ทแยงมุม

หมายถึงว. เฉียงจากมุมหนึ่งไปยังมุมตรงข้าม.

แยงตา

หมายถึงก. อาการที่แสงส่องสวนตรงมายังนัยน์ตา เช่น แสงอาทิตย์แยงตา.